Artikelen over Robin

15 maart 2004, Algemeen Dagblad

Na Meike was het afgelopen zaterdag Robin die de afvalrace Idols moest verlaten. En daarmee kreeg hij zelfs het dolenthousiaste publiek voor heel eventjes stil.

Het publiek in Studio 22 is bijna drie uur lang amper stil te krijgen, maar als Idol in spe Robin tegen middernacht op één van de vermaledijde stoelen moet plaatsnemen, valt zelfs de meest onvermoeibare gillende keukenmeid stil. Robin op de wegstem-kruk?!

Vorige week nog werd de student uit Amersfoort bedolven onder de pluchen harten en roze teddyberen, afgelopen zaterdag trakteerde het publiek hem, zodra er een glimp van 'm werd opgevangen, consequent op een krijsconcert. Alleen: de meiden gilden wel voor Robin, maar ze vergaten op hem te stemmen. Niet Irma, die zich voor de tweede achtereenvolgende maal in de gevarenzône begaf, of Jerney look-a-like Maud, maar de ietwat verlegen jongen met de boyband-looks moest vertrekken.

Als de studiolampen zijn gedoofd en hij alleen nog op de hielen wordt gezeten door de camera's van Idols, the day after, staat Robin er nog steeds ietwat versuft bij. Ja, hij had al die meisjes ook voor hem horen schreeuwen en zeker toen jurylid Jerney zei dat hij een verschijning had 'die ervoor zorgt dat de dames door je ingepakt willen worden'. En nee, eigenlijk had hij zelf ook niet verwacht naar één van de zilveren krukken te worden gestuurd. Even had hij zelfs nog getwijfeld toen presentator Reinout Oerlemans zijn naam, Róóóbíínn, had genoemd. Want Irma naast hem moest zo huilen. ,,Daarom dacht ik eventjes: oh, ik hoef helemaal niet weg.''

Verslikte hij zich vorige week nog bijna in een hardnekkige keelpastille, dit keer struikelde Robin waarschijnlijk over het publiek dat dacht 'dat-ie er toch wel zou komen'. Juryvoorzitter Henkjan Smits: ,,Robin had zo veel fans, maar kennelijk te weinig bellende fans. Vorig jaar brak het publiek bij Jim ook keer op keer de tent af, toch kwam hij in een van de eerste uitzendingen een keer op de kruk terecht. Misschien hebben veel mensen gedacht: hij gaat toch wel door, dus we hoeven niet te sms-en.''

Wat ook de reden was, duidelijk werd dat de bijna 2,4 miljoen kijkers zich weinig gelegen lieten liggen aan het jurycommentaar. Al kreeg Robin voor zijn vertolking van Easy (The Commodores) niet de lovendste kritieken (Edwin Jansen: 'Ik vond het vorige week saai en houterig. Nu is het al een stuk beter, maar nog steeds saai gebracht'), op Jerney Kaagman na dichtte niemand hem een plek op een zilveren kruk toe.

Ook door de frontale aanval die de vier juryleden plaatsten op arme Alice, liet het stemmende publiek zich niet leiden. Sterker nog: al zag ze dat zelf achteraf niet zo, zeer waarschijnlijk had Alice het aan die keiharde kritieken te danken, dat ze nog in de race is. Henkjan Smits, die haar optreden afdeed als een 'slechte karaoke-performance': ,,Zeker als het jurycommentaar negatief is, gaat sympathie een rol spelen. Ze kreeg stemmen omdat ze zo zielig was.''

Het oordeel was zelfs zo hard (Edwin Jansen: 'Ik vind je nep') dat Alice niet eens in de gevarenzône terecht kwam. Terecht, vond ze zelf: ,,Ik had er zo'n goed gevoel over.'' In de perskamer omhelst ze Smits ietwat schuchter. ,,Hij bedoelde het heus niet zo lullig.'' Maar de dagvoorzitter blijft streng: ,,Al wint ze uiteindelijk de finale, Alice wordt nooit een ster.''

Het publiek denkt daar vooralsnog anders over. Na middernacht kan kortgerokte Alice achterover leunen, terwijl Robin nog vertwijfeld om zich heen kijkt. ,,Ik ben gewoon best wel onzeker en misschien straal ik dat uit op het podium. Zo van: hij gelooft niet in zichzelf.'' Hoe dan ook, de afvaller besloot de avond met Arnold Schwarzenegger-achtige spierballentaal: ,,Ik kom zeker terug. Mijn doel is om de wereld te veroveren.''