Artikel

Voor het leven gelukkig!

Uit: De Telegraaf, 15 januari 2006
Martijn Krabbé is acht kilo afgevallen. De gigantische presentatieklus bij Idols is nu eenmaal glamoureus en daar hoort een strak afgetraind lijf bij. Amanda Krabbé is acht kilo aangekomen. Ze is mooi zwanger van Martijns derde kind, dat over een week of vijf wordt verwacht. Het showbizzpaar is na een roerige periode net voor de tweede keer met elkaar getrouwd. Martijn: „Elizabeth Taylor en Richard Burton deden het drie keer, wij houden het hierbij.” Amanda: „Ik ben zo gelukkig dat ik soms denk: ik heb nu gewoon alles.”

Tijdens hun huwelijk op de zaterdag voor eerste kerstdag droeg Martijn Krabbé een gewoon pak, maar wel met de stropdas die hij ook precies tien jaar eerder om had toen hij ’ja’ zei tegen precies dezelfde vrouw. Amanda droeg dit keer een tweedehands trouwjurk uit een winkeltje in ’de negen straatjes’ bij de Amsterdamse Jord aan. Ze proest: „Ik heb er tien euro voor betaald.”

Amanda: „Toevallig kwam er een vriendin binnen toen ik mijn trouwjurk aan het passen was. Omdat niemand mocht weten dat ik een trouwjurk nodig had, riep ik dat ik een echt aparte avondjurk zocht. Dat witte met kanten waaiermouwen is toch helemaal Stella McCartney, blufte ik verder. Mijn vriendin keek gek, maar ze was het wel met me eens. We hebben een echt intieme bruiloft gehad. Alleen familie erbij. En ’s avonds stond Martijn gewoon Idols te presenteren. Dat was nu eenmaal zo. Ik hou van symbolen. Ik wilde precies op dezelfde dag trouwen als tien jaar eerder. Ik wilde dezelfde man, dezelfde ringen.” Ze aait Martijn over zijn hand. „We horen bij elkaar. Dat is nu definitief.”

Ontspannen en liefdevol zitten Amanda en Martijn in hun hagelnieuw ingerichte herenhuis met brandende open haard in Amsterdam Zuid. Wat een tafereeltje. Martijn heeft net verse pastasaus gemaakt voor het avondeten. Amanda haalde hun 5-jarige zoontje Bickel uit school en de kleine Michelle banjert gezellig heen en weer met een knuffelpop, die een luier om moet. Het ziet er uitgebalanceerd uit. Terwijl de relatie tussen hen eerder toch bepaald tumultueus was. Kunnen ze op deze plek nog beter ontspannen dan in de Amsterdamse binnenstad, waar ze tot september vorig jaar met hond en twee kinderen in een appartement bivakkeerden?

Martijn: „Het gebeurt hier dat je met z’n tweeën tegelijk komt aanrijden en dat er dan gewoon vier parkeerplaatsen voor de deur zijn. De vriendjes van Bickel komen gewoon aanbellen. We hebben een tuin, we kennen de buren en hebben daar zelfs een nieuwjaarsborrel genoten.” Hij grijnst jongensachtig: „Walgelijk. Wat een burgerlijk gezeik. Ik had een paar jaar geleden niet kunnen denken dat ik ooit zulke verhalen zou vertellen. Maar toch vind ik het echt. Zou hiervan genieten nou volwassen worden zijn? Mijn vader Jeroen denkt van wel. Mijn oudste omaatje is overleden. De moeder van mijn moeder Herma. We schuiven daardoor allemaal weer een plaatsje op. Bij elke levensfase hoort een ander gedrag. We zijn nu in de kracht van ons leven. Het is razend druk, daarbij hoort ook dat je je af en toe terugtrekt in de gezelligheid van je gezin.”

Het lijkt of alles in het leven van de Krabbés op zijn plaats is gevallen. In 1995 trouwden ze voor het eerst. In 1999 kwam de scheiding, omdat Amanda verliefd was geworden op een ander. Martijn: „Ik was Amanda’s eerste relatie. Dan kan dat gebeuren.” In 2003 herontdekten ze elkaar door de omgangsregeling die er inmiddels was voor hun zoontje Bickel. Na een dna-test bleek hij echt van papa Martijn te zijn.
Heel voorzichtig probeerden ze het weer samen. Het werd een groot succes.
Martijn: „Toen we nu voor de ambtenaar van de burgerlijke stand stonden, keken we elkaar diep in de ogen. Dan zie je en weet je wat je samen hebt doorstaan. We kennen elkaar door en door. En als ik moet kiezen of Amanda mijn spiegelbeeld of mijn tegenpool is, zeg ik spiegelbeeld. We zijn nu samen aan elkaar toe. Ik leef niet meer zo onbezonnen als vroeger. Er is meer rust. Meer balans. Natuurlijk zijn er wel eens spanninkjes. Ik ben de afgelopen drie maanden met drie tv-programma’s te weinig thuis geweest. Zelfs met de verhuizing hiernaartoe heeft Amanda het met twee vriendinnen en haar ouders moeten rooien omdat ik aan het werk was.” Amanda wrijft glimlachend over haar bolle buikje: „Geen klachten. Ik ben de afgelopen twee jaar alleen te veel zwanger geweest.”

Ze vervolgt: „We lijken op elkaar, maar Martijn is veel liever en begripvoller. Hij kan alles van me hebben, ook als ik door zwangerschapshormonen onredelijk ben. Ik geef je op een briefje, ik kan echt een chagrijnig, veeleisend kreng zijn. Martijn kan ermee omgaan.” De presentator voegt toe: „We zijn elkaars spiegelbeeld omdat we elkaar versterken. We kunnen elkaar volkomen in de put praten, of helemaal naar de toppen van geluk.”

Er liggen twee trouwalbums op tafel. Een van nu, en één van toen. Ze bladeren samen vertederd. Hertrouwen vinden ze alle twee een succes?

Martijn: „Ik zal het je sterker vertellen. We hebben navolging. Ik heb een aflevering van De Perfecte Partner opgenomen waarin in het panel de ex-vrouw van de kandidaat zat. Vol overgave zocht zij naar een nieuwe partner voor haar man. Het lukte niet. Na afloop heb ik met die twee gepraat. Ik zei dat ze volgens mij nog heel geschikt waren voor elkaar. Net als Amanda en ik destijds. Ze wonen nu weer samen.”

Kinderen zijn het product van hun opvoeding. Martijn voedt straks drie kinderen op. Wat heeft hij van zijn beroemde vader Jeroen en zijn moeder Herma geleerd?

Martijn denkt even na. „Van Jeroen discipline. Dat trekt me ook door zo’n periode van extreme drukte heen. Alles staat dan in het teken van mijn werk. Maar als ik in de auto naar huis rijd, zet ik de knop om. Thuis moet je de discipline opbrengen om niet te kreunen en te klagen over hoe druk je het hebt. Maar gewoon om te schakelen naar het huiselijke ritme. Ik ga dan koken. Van Herma probeer ik nog steeds haar relativeringsvermogen te leren. Afgelopen zaterdag maakte ik een fout aan het eind van de Idols-show. Ik was onverstaanbaar en liet een grap de mist in gaan. De hele zondag wil ik dan de straat niet op. Het liefst ga ik de hele dag in pyjama op de bank zitten mokken.” Amanda trekt een grimas: „Gezellig.”

Amanda vertelt dat zij het meeste wil leren van haar vader: „Er bestaat geen positievere mens op aarde. Hij glimlacht zelfs tijdens rotklusjes.”
„Maar dat is ook een prachtig levensmotto”, voegt Martijn toe. „Leef alsof je maar één leven hebt, want je weet maar nooit. Misschien is er echt wel niks na de dood.”
 
Gelooft hij eigenlijk ergens in?

„Er zal wel wat zijn. Ik heb zelf een keer het werk van een beschermengel mogen ervaren. Doodmoe van een klus verloor ik ’s nachts bij 120 kilometer per uur de macht over het stuur. De auto vloog over de kop. Maar doordat de motorkap achter de vangrail haakte, werd het bestuurderscompartiment met mijzelf erin niet geplet, maar bleef ik schuin hangen. Dat zijn ongelooflijke dingen.” Zwijgt en zegt dan: „Ik denk ook dat wij als mensheid wel kernen van waarheid moeten vinden in de verschillende geloven. Als je de diverse heilige boeken naast elkaar legt, zie je dezelfde verhalen terug. Van dat feit moeten we leren.”

Wie waren in zijn leven eigenlijk Martijns voorbeelden?

„Vanaf mijn veertiende waren dat radiodj’s Jeroen van Inkel en Ferry Maat. Vanuit mijn kamer exploiteerde ik mijn eigen piraat. Voor mijn tv-werk heeft oud RTL-programmadirecteur Leo van der Goot veel gedaan. Hij gaf me de kansen langzaam te groeien. Hij zag dat ik ook grote shows kon presenteren. Gaf me Big Brother. Doordat ik wat mocht laten zien, heb ik nu Idols. En in het leven… Ik leer nu van Amanda. Zij is minder naief dan ik. Zij doorziet dingen.”
Amanda legt haar vinger op zijn lippen: „Martijn is een ander woord voor liefde.” Hij lacht: „Is het naïef te denken dat het alleen maar gezellig is in tv-land? Het zit allemaal in jezelf. Zo ongelukkig als ik kan zijn na een fout, zo eufoor was ik na een compliment van Robert ten Brink.” Papa Martijn gaat eindelijk de luier verwisselen van de pop van Michelle. Zijn jongste dochtertje is er intens tevreden mee. „En nu moet pop eten”, zegt huisvader Martijn en pakt een theelepeltje. Aan niets is te merken dat hij over uiterlijk vijf minuten naar de studio moet vertrekken.